17 views
कविता
सांजवेळी त्या एकांतात बसून
नयनरम्य दृश्य न्याहाळतांना...
समुद्र किनारा तो हितगुज
करी मनाशी माझ्या...
असंख्य भावनांची ती तगमग
अस्वस्थ करी अंतर्मनात तेव्हा...
हळूच मग संवाद करी तो समुद्र
हाल हवाल पुसत...
सुख दुःखाशी एकरूप होत
जणू जाणवत असावं त्यालाही...
माझ्या मनाची अस्वस्थता
मनाला वास्तवाशी अवगत करत...
सांगू लागला तो
बघ माझ्या कडे जरा निरखून...
इतके उन्हाळे, पावसाळे
मी मोकळ्या मनाने...
मोठ्या हृदयाने
या पोटात माझ्या साठवतो...
अगणित जीवांचा निवारा
माझा हा जलाशय...
नसे गणती कसलीही
प्रत्येक ऋतूत, प्रत्येक क्षणात,
प्रत्येक प्रहरी लाटांवर लाटा
मनसोक्त मी उसळवतो...
हिशोब ना समजे मला
तो फक्त तुम्हा माणसातच...
माझ्या अस्तित्वाचा आलेख
दरवेळी तुम्हा मानवाला...
नव्याने जगणं शिकवतो
पण दुर्दैव माझं...
ते आत्मसात नं करता
आपलाच खोटा...
आविर्भाव मिरवत स्वार्थी
आयुष्य व्यतीत करता...
नि शेवटी या मातीत
विलीन होता....
शोभा मानवटकर...
© All Rights Reserved
नयनरम्य दृश्य न्याहाळतांना...
समुद्र किनारा तो हितगुज
करी मनाशी माझ्या...
असंख्य भावनांची ती तगमग
अस्वस्थ करी अंतर्मनात तेव्हा...
हळूच मग संवाद करी तो समुद्र
हाल हवाल पुसत...
सुख दुःखाशी एकरूप होत
जणू जाणवत असावं त्यालाही...
माझ्या मनाची अस्वस्थता
मनाला वास्तवाशी अवगत करत...
सांगू लागला तो
बघ माझ्या कडे जरा निरखून...
इतके उन्हाळे, पावसाळे
मी मोकळ्या मनाने...
मोठ्या हृदयाने
या पोटात माझ्या साठवतो...
अगणित जीवांचा निवारा
माझा हा जलाशय...
नसे गणती कसलीही
प्रत्येक ऋतूत, प्रत्येक क्षणात,
प्रत्येक प्रहरी लाटांवर लाटा
मनसोक्त मी उसळवतो...
हिशोब ना समजे मला
तो फक्त तुम्हा माणसातच...
माझ्या अस्तित्वाचा आलेख
दरवेळी तुम्हा मानवाला...
नव्याने जगणं शिकवतो
पण दुर्दैव माझं...
ते आत्मसात नं करता
आपलाच खोटा...
आविर्भाव मिरवत स्वार्थी
आयुष्य व्यतीत करता...
नि शेवटी या मातीत
विलीन होता....
शोभा मानवटकर...
© All Rights Reserved
Related Stories
12 Likes
6
Comments
12 Likes
6
Comments